Onze traanklieren produceren onophoudelijk kleine hoeveelheden aan traanvocht die het oog oppervlak volledig bevochtigen. Daarbij speelt onder andere het onwillekeurige (dus niet gecontroleerde) periodiek knipperen een belangrijke rol: het zorgt voor een gelijkmatige verdeling van vocht op het oogoppervlak. De traanfilm heeft een aantal belangrijke taken: het is verantwoordelijk voor de lichtbreking op het hoornvlies en dus voor scherp zicht, beschermt de ogen tegen omgevingsinvloeden, en maakt het mogelijk om het hoornvlies te voorzien van voedingsstoffen.

De bevochtiging is essentieel voor de gezondheid van het oog. Opdat het oog goed blijft functioneren, dient een storing of defect in de traanfilm te worden doorgegeven aan de hersenen. Hiervoor zijn er vele actinomorfe zenuweinden in het oog, die het scheuren van de traanfilm of andere hoornvlies irritaties registreren, en doorsturen naar de hersenen. De ogen reageren op de onvoldoende bevochtiging met symptomen zoals roodheid, een brandend gevoel of jeuk, en met een verhoogde traanproductie.
 

Typische symptomen van droge ogen

Indien de bevochtiging van het oog wordt verstoord, spreekt men van een droog oog of keratoconjunctivitis sicca. De meest voorkomende symptomen van droge ogen zijn:

• Roodheid van het normaal gesproken witte oogoppervlak en de verschijning van aderen aan de oppervlakte.
• Jeuk of zelfs branden van het hoornvlies
• Het gevoel een vreemd krassend voorwerp, zoals een zandkorrel in het oog te hebben
• Gezwollen oogleden
• Het gevoel dat de ogen moe en gespannen zijn
   

Veel van deze symptomen kunnen ook wijzen op andere oogziektes, het droge oog kan ook een verschijnsel zijn van deze aandoeningen. In geval van twijfel dient men daarom op de diagnose van een arts te vertrouwen. Met name ooginfecties worden regelmatig onderschat, maar vereisen een snelle, en gerichte behandeling.
 

Droge ogen – Tranende ogen?

Een ander symptoom van het droge oog is verrassenderwijs het waterige oog, een fenomeen dat “paradoxaal epiphora” wordt genoemd. In dit geval bestaat er een storing in het bevochtigen van het oog. Dit betekent dat de samenstelling van het traanvocht afwijkt van de norm, en bepaalde inhoudsstoffen – meestal vetten – aanwezig zijn in een onjuiste concentratie. Dit leidt tot instabiliteit van de traanfilm, deze scheurt sneller en er ontstaan plekken op het oogoppervlak die niet bevochtigd zijn. Dit leidt tot het tranen van de ogen, maar niet tot een voldoende bevochtiging van de traanfilm.